سگ بازی جای فرزند آوری!

یادداشت/سگ بازی و سگ پرورانی به جای، فرزند آوری در کلانشهرهایی مثل تهران، اصفهان، شیراز و غیره رواج یافته است!این معضل وقتی به بار آمده که عواطف انسانی رنگ باخته و ارتباطات خانوادگی و فامیلی کمرنگ شده است.معضلی که موجب شده است روز به روز از تعداد فرزندان کاسته و به تعداد سگان افزوده شود. غافل از این که فهم و شعور انسان هیچ گاه در حیوان یافت نمی شود. فرزندی که ریشه در ذات خود آدمی دارد و از جسم و روح او نشات گرفته جایگزینی نداشته و لذتی بالاتر از آن نخواهدبود. در برخی از خیابان ها و پارک ها شاهد هستیم،از دختر و پسر، زن و  مرد گرفته تا پیر و جوان که ادعای فرهنگ و روشنفکری می کنند،سگ های زینتی، اهلی، وحشی و غیره را جایگزین فرزند، دوست و… خود کرده و با آن به تفریح و گشت و گذار می پردازند.

سگ گردان ها با قرارهای نیمه شب خود در پارک ها و خیابان ها آرامش را از ساکنین آن محل می گیرند.
صدای گوشخراش سگانشان در نیمه های شب آرامش آدمی را می رباید. تفاوتی که با نوای زیبا و آرامبخش یک کودک نوپا زمین تا آسمان است.

همین افرادی که ادعای روشنفکری و فهم و کمال دارند،وقتی به زندگی آن ها توجه کنید، متوجه خواهید شد که بی مسئولیتی،بی قید و شرط بودن، نبود زمینه های ازدواج، ترس از فرزندآوری و غیره موجب شده که به این معضل روی آورند.البته در برخی موارد نیز بنیان های خانوادگی یا پایه های زندگی شان شکسته یا دچار نقصان شده است. گاهی از تنهایی ها و کمبودهایشان در زندگی می گویند و از اینکه هنوز نتوانسته یا نخواسته اند موجودی بهتر از سگ را بیابند.
افرادی که با سگ ها روزگار می گذرانند، ممکن است زندگیشان تاحدودی سرگرم کننده باشد و برایشان رفع تنهایی کند اما یک سگ هیچ گاه نمی تواند جای اعضای خانواده خصوصا فرزند را بگیرد.

آن ها علاوه بر بوجود آوردن مسائل بهداشتی و بیماری های مشترک میان انسان و حیوان باعث رعب و وحشت کودکان و سالمندان شده و در برخی موارد بلای جان آن ها نیز می شود.

سگ حیوان باوفایی بوده و مراقبت از این حیوان لذت بخش است اما انواع سگ های تزئینی، وحشی و ولگرد عمر کوتاهی دارند.
افرادی که به سگ ها خصوصا سگ های ولگرد دست می زنند آن ها را در آغوش می گیرند و از محیط بیرون به داخل اتاق شخصی خود می آورند در خطر تضعیف بدن خود و انتقال بیماری هستند.

دامنه مسئله سگ پروری این روزها فراتر رفته و به نگهداری از کروکودیل، مار، خرس، میمون و… تبدیل شده است؛ موضوعی که از یک‌سو آسیب فرهنگی و اجتماعی محسوب شده است و از سوی دیگر بستر ایجاد مشکلات فراوان بهداشتی و انتقال بیماری‌های مشترک میان انسان و حیوانات را فراهم می‌کند.

در مقابل اما چه دلنشین است کودک نوپا هنگامی که در خواب ناز فرو رفته و مانند فرشته ای زیبا چشم بر هم نهاده و لبخند بر لب دارد.
کودکی که حداقل تا 5 سالگی تمامی حرکاتش در هرثانیه از نگاه و لبخندش گرفته تا حرف زدن و دست تکان دادنش لذت بخش است و هزاران بار خوشمزه ترو لذیذ تر از دست و پا زدن یک سگ./
بهاره یاری